Pracownicy społeczni pod presją to książka trochę zapomniana, ale bardzo adekwatna w sytuacji szalejącej pandemii. Pracownicy społeczni to wszyscy, którzy pomagają ludziom: lekarze, ratownicy, pracownicy służb socjalnych, wszyscy ci, którzy biorą na siebie odpowiedzialność za innych. Ale pozwolimy sobie zacytować to, co powiedziała kiedyś Anna Dymna: największym kłamstwem świata jest to, że ludzie zawsze odpłacają dobrem za dobro. Mimo to czynimy to dobro, bo świat jest wtedy bardziej ludzki.
Dla nikogo nie jest tajemnicą, że pracownicy służb społecznych doświadczają ogromnych stresów, jednak aż do niedawna nie przyciągało to większej uwagi. Ich praca jest twarda i trudna – to obcowanie z ludzkim nieszczęściem, bywa że niewyobrażalnym, krzywdą i cierpieniem , a także brutalnością, agresją i bezwzględnością. Często znajdują się w okolicznościach dla nich samych niebezpiecznych, a jednocześnie muszą podejmować decyzje, które – ze względu na ograniczone środki zarówno ludzkie, jak i finansowe – mogą być dla nich problematyczne moralnie. Jednocześnie jest to praca niewdzięczna – ludzie nierzadko mają pretensje, opinia publiczna prawie nigdy nie docenia tego, co pracownik w sytuacji ciężkiej czy beznadziejnej zrobił, ale wytyka mu, czego – w ich opinii – nie zrobił. Dlatego pracownicy służb humanitarnych narażeni są na ogromne stresy i niebezpieczeństwo wypalenia emocjonalnego. W tej książce autorka klasyfikuje rodzaje i przyczyny stresów i proponuje jasne i praktyczne sposoby zapobiegania im, a także uświadamiania sobie, co robić i jakiej pomocy szukać, kiedy już te objawy wystąpią.
Autorka mieszka i pracuje w Australii, ale opisywane przez nią sytuacje i reakcje ludzi są uniwersalne. Dlatego każdy, kto pomaga innym i czuje, że już dalej nie może, znajdzie tu coś dla siebie.
