Jak kameleon na szkockiej spódniczce to pełen ciepłego humoru poradnik dla całego personelu szkoły: dyrekcji, nauczycieli, administracji, o tym, co działa, a co nie w przypadku trudnych zachowań dzieci i młodzieży. Oto jak autor uzasadnia tytuł książki. Najpierw definicje:
Kameleon: jaszczurka nadrzewna owadożerna, obdarzona zdolnością do homochromii, wyróżnia się zadziwiająco chwytnym ogonem, swymi niezależnie pracującymi oczami i śluzowatym językiem;
Homochromia: (mimetyzm) zdolność, którą przejawiają m.in. kameleony, do trwałego lub czasowego upodabniania się przez zharmonizowanie barw do otaczającego środowiska.
Tartan: szkocka tkanina zwykle z owczej wełny w szeroką różnokolorową kratę.
Szkoła: pikowana kołdra (patchwork), składająca się z wielu kawałków tartanu o bardzo różnej kolorystyce; środowisko, w którym m.in. znajdują się nauczycielki i nauczyciele, inne osoby zawodowo zajmujące się usługą edukacyjną, dyrekcja i dodatkowy personel wspomagający, np. ochrona.
Nauczycielka lub nauczyciel: ssak o większej lub mniejszej zdolności do homochromii, który często znajduje się w położeniu kameleona i który ryzykuje wypaleniem się, dążąc do całkowitego lub czasowego zharmonizowania swej kolorystyki z barwami nowych, stale wyłaniających się w jego klasie kraciastych kwadratów.
Uczeń (lub uczennica) z trudnościami w zachowaniu: ssak o bardzo zmiennej naturze kraty, mogący przyjąć barwy o zaskakujących wariacjach, który jest skłonny przecenić osobiste i zawodowe możliwości adaptacyjne poprzedniego ssaka.
Często trudne zachowania manifestowane przez młodych są impulsem do sięgania przez wielu nauczycieli po urlopy dla poratowania zdrowia i ubieganie się o wcześniejszą emeryturę.
Wielu nauczycieli popada, nie zdając sobie z tego sprawy, w pułapkę negatywnego wzmacniania. Nauczyciele przeżywający ten typ stresu stają się ofiarami tego, co przyjęto nazywać „syndromem dwóch do trzydziestu sześciu”. Badania donoszą, że nauczyciele pracujący z młodymi, którzy prezentują trudne zachowania w klasie, pomniejszają liczbę pozytywnych komentarzy wobec tych uczniów, interweniując tylko, kiedy pojawia się problem. Nauczyciele średnio na dzień dają im 2,4 komentarza pozytywnego na 36 uwag krytycznych. Panuje daleko idąca zgoda co do tego, że wykształcenie otrzymane na uniwersytecie – w tym, co dotyczy nauczania uczniów z trudnościami w zachowaniu – jest wysoce niewystarczające. Koniecznym jest, aby i nauczyciele, i inni aktorzy sceny edukacyjnej doskonalili swoją wiedzę i swe umiejętności potrzebne w kontaktach z takimi młodymi.
Jak kameleon na szkockiej spódniczce właśnie taką wiedzę proponuje.
