Ze wstępu Autora
Drogie Czytelniczki i Czytelnicy!
Przed Wami leży niezwykła historia miłosna, napisana z perspektywy człowieka autystycznego. Powszechnie uważa się, że miłość i autyzm wykluczają się wzajemnie.
To przecież jak czarny siwek, niemożliwe. W istocie jest to tak, jakby ktoś o orientacji homoseksualnej chciał mieć rodzinę i dom z ogrodem. Droga do urzeczywistnienia tych marzeń daleka jest od normalnej. Jednak tam, gdzie są chęci, tam pojawia się również droga wiodąca do celu. A kto chce przemierzać
nowe szlaki, musi poradzić sobie bez drogowskazów! Tak brzmi moje życiowe motto od czasów szkolnych.
Iść tą drogą oznacza poradzić sobie z konkurującymi ze sobą tęsknotami. Z jednej strony zawsze chciałem być sam, by mieć wszystko pod kontrolą. Z drugiej jednak
strony czułem się samotny, a tego nie chciałem. Tęsknota za miłością i bezpieczeństwem kazała mi ostatecznie iść tą drogą. Nie wiedziałem, że aby dojść do celu
będę musiał pokonać tak wiele wysokich po niebo oblodzonych szczytów. Celem jest droga! Nawet najdłuższa droga zaczyna się od pierwszego kroku. …
A co było potem? Warto przeczytać!
